Zie jij al een lichtpuntje,………Augustus 2018.
Als je met tegenslag en verlies te maken krijgt in je leven dan kan het voor je voelen alsof geen lichtpuntjes meer kunt zien. Je hebt het gevoel dat je ergens bent waar je de weg niet kent.
Maar ergens begin jouw pad weer, met kleine stapjes ga je weg om jouw weg te ontdekken…..
Als iemand is overleden waar je heel veel van hebt gehouden, dan duurt het even tot het tot je door dringt dat het echt waar is . Met je hoofd weet je het wel, maar je gevoel zegt iets anders.
Wat absoluut niet helpt is dat andere mensen zeggen dat het wel weer goed komt. Natuurlijk is het goed bedoeld, maar jij kan dit nog niet horen.
Jij bent zelf in het donker beland, je kunt jezelf leeg en eenzaam voelen.
Vanbinnen zou je het willen uitschreeuwen, voel je veel verdriet, onrust, eenzaamheid en stilte.
Je weet niet hoe je verder moet, en soms zou je met je liefste willen meereizen, waar dan ook hij of zij mag zijn.
Deze voorbeelden hoor ik ook hierweleens in de praktijk.
De leegte, het gemis, je leven wat zo is veranderd sindsdien..
Als we dergelijke uitspraken horen dan schrikken we daar vaak van.
We zijn bang dat degene die achterblijft gaat doen wat hij of zij zegt. Meestal is daar geen reden voor.
Want vaak zie je ook even geen uitweg, je eigen stuk is meegereisd met de overledene.
En dat stuk heb je weer terug te halen hier op aarde, hoe moeilijk dat ook kan zijn.
LICHTPUNTJES ZOEKEN
Ook al sta je met je verlies op, en ga je er weer mee naar bed, ergens in die dag dient er zich vaak één lichtpuntje aan.
Een lichtpuntje dat je waarschijnlijk snel over het hoofd hebt gezien, maar “ook als het donker is wennen je ogen langzaam in het donker”.
Denk vooral heel basaal en makkelijk.
Zoals, gelukkig heb ik nog een dak boven mijn hoofd en heb ik eten en drinken.
Het gefluit van de vogels, de zon op je gezicht, of even je koffie buiten drinken.
Soms heb je dagen dat je wat langer moet zoeken en er wat langer over na moet denken.
Sommige dagen zijn nu eenmaal saaier en grijzer, andere dagen zijn wat warmer en kleurrijker.
Het is tenslotte ook niet elke dag feest.
Wat ik zelf altijd ook wel leuk vind zijn de onverwachte ontmoetingen, korte gesprekjes met mensen.
Bijvoorbeeld als je in de tuin aan het werk bent en iemand loopt langs en maakt een praatje, een kaartje van iemand of een wats appje, een onverwacht bezoek, een mailtje.
Even een arm om je heen als je het nodig hebt.
Maar in een moelijke tijd is het ook altijd belangrijk dat je goed voor jezelf zorgt.
Koop gerust eens een bloemetje,plantje of een leuk tijdschrift of boek voor jezelf.
Voel je niet bezwaard hierover maar geniet ervan!
Zoals je leest zijn er best wel lichtpuntjes te vinden, ook al is het “donker” om je heen.
Zoek ze op, verzamel ze, schrijf ze op briefjes of in een dagboek.
Pak ze zo nu en dan er weer even bij… en zo zullen er steeds meer lichtpuntjes ontstaan.
Geeft deze blog je herkenningspunten of wil je graag reageren, dat kan in onderstaand testvak.
Wil je graag anoniem reageren dat mag altijd via [email protected]
