Altijd een lege plek….., juni 2018.

Verlies van een broer of zus het ‘meest dichtbije verlies’. 
Helaas wordt dit door de omgeving vaak niet zo gezien, en is dit daarom “niet erkend verlies”.
Maar met het verlies van je broer of zus sterft ook een stukje van je eigen identiteit.
Je verliest een deel van je verleden.
Je broer of zus maakte deel uit van je vroegste herinneringen, je deelt een bloedband, hebt dezelfde ouders.

En die bloedband is sterk.
Je herkent uiterlijke kenmerken, karaktereigenschappen en gewoontes van je ouders in elkaar. En ook als de verhouding niet zo goed is, het blijft altijd ‘iets met je doen’. Een vriendschap kun je beëindigen, de familieband kun je niet ongedaan maken.

In een gezin bestaat een natuurlijke rangorde waar iedereen zijn/haar eigen plek heeft. Net zoals je als vanzelfsprekend een vaste plek aan tafel hebt. De oudste heeft een andere rol in het gezin dan de jongste, of de middelste. 

Kinderen die niet meer leven houden hun plek in het familiesysteem.
Dat familiesysteem zou je kunnen vergelijken met een mobile. Als alles intact is is er balans.
Als een poppetje van de mobile wegvalt, doet dat iets met de overgebleven poppetjes.
De mobile begint scheef te hangen, het is niet meer in balans.

Het kan jaren duren voordat er weer een evenwicht komt ook al wordt het nooit meer zoals het was.
En ook al heb je meer broers of zussen, die ene kan niemand vervangen.

Eigenlijk speelt de leeftijd  niet zo’n rol.
Als iemand op jonge leeftijd een broertje of zusje verliest, kan dat een heel leven meegedragen worden.
Als het iemand is, die ouder is dan jezelf kun je het gevoel hebben je beschermer te verliezen.
Als het een jonger iemand is kunnen er zelfs schuldgevoelens zijn.
“Had ik niet beter op moeten passen?”

Je kunt het gevoel hebben ook je ouders een beetje te verliezen.
Het verdriet om het verlies kan bij je ouders zo intens zijn dat er blijvend minder aandacht is voor de andere kinderen.
Ook iemand van 80 kan rouwen om het verlies van een broer of zus waar een hechte band mee was.
Dus … verlies je eigen verdriet niet uit het oog.
Er is geen ‘concurrentie’ om wie het meeste verdriet heeft, je rouwt allemaal om diegene die je verloren hebt. 

En wat als de band met elkaar afstandelijk of moeizaam was? Het verlies kan des te pijnlijker zijn.
De kans om het contact te verbeteren of herstellen is er niet meer.
De impact van het verlies van je broer of zus, onderschat het niet vandaar deze blog.

Geeft deze blog je herkenningspunten of wil je graag reageren, dat kan in onderstaand testvak.
Wil je graag anoniem reageren dat mag altijd via [email protected]