Een muur om je hart….

Tijdens mijn studie kwam ik je tegen.
Je vertelde over het plotselinge verlies van je vader, en niet veel lange tijd erna ook van je moeder.
Je was pas 17 jaar, veel te jong om toen al je ouders te 
verliezen.
Je kwam uit een groot gezin, maar als je als bijna jongste 
van het gezin nog “moet uitvliegen”, heeft dit niets meer te maken met een natuurlijke keuze.
Je stond veel alleen in je verdriet, alleen om keuzes te maken, bij wie kon je nog terecht voor advies?
Je broers en zussen hadden het al druk genoeg, en hadden ook hun eigen gezinsleven.

Met het verlies van je ouders was je niet alleen je ouders kwijt geraakt, maar ook je steun en thuis.
Een thuis waar je nog een klein meisje mocht zijn, je miste je vader die altijd gek met je deed en waar je vroeger zo heerlijk bij op schoot kon kruipen.
Het huis werd verkocht en je dacht een nieuwe start te gaan maken in je eigen appartementje.

Dit verlies en deze rouw was te groot voor je, in het begin kwamen er nog wel mensen om te vragen hoe het met je ging maar langzaam aan werd dit toch minder.
Je ging stoer door met je leven en je werk, maar van binnen ging je rouw steeds meer stollen.
Je deed je werk, hielp je broers en zussen, stond klaar voor de gemeenschap en ging maar door.
Doorgaan om vooral niet te voelen, en doorgaan vooral weg van het verdriet en weg van de pijn.
Je hart ging steeds meer op slot, je bouwde een eigen “muur om je hart”.

Nu ben je alweer wat ouder, maar  steeds meer krijg je klachten.
Je voelt je depressief, kortaf, moe, en je trekt je steeds meer terug achter je muurtje.

Tot er een dag komt dat je gevoel zegt dat je “verder wil”, en meer wilt genieten van het leven.
Zo kan het niet verder, je hebt iemand gevonden met wie je langzaam het verlies gaat aankijken.
Stap voor stap, gewoon in je eigen tempo.
Je verhaal, je gevoelens, je verlangens, je toekomst alles komt aan bod. 
De cement tussen je stenen muurtje wordt steeds vloeibaarder, er kunnen al wat stenen af.
Je gaat weer meer voelen, en je komt weer terecht bij je levensvreugde en gevoel.
De donkere wolken trekken wat meer op , en je kijkt met meer vertrouwen naar de toekomst.

Besef dat het  nooit te laat is,  om met verlies aan de slag te gaan.

Je kunt altijd een vrijblijvend gesprek aanvragen:  Mobiel 06-16675627

Geeft deze blog je herkenningspunten of wil je graag reageren, dat kan in onderstaand testvak.
Wil je graag anoniem reageren dat mag altijd via [email protected]