Rouwen is hard werken…….., maart 2018.

Als je iemand verlies die je heel dierbaar is, kom je in een rouwproces terecht.
Je kunt heel verdrietig zijn, maar ook boos, bang of jezelf machteloos of zelfs schuldig voelen.
Je merkt dat je gaat piekeren, moeilijker slaapt, of je niet goed kunt concentreren of vergeetachtig gaat worden.

Dit zijn normale rouwreacties,  hoewel je ook het gevoel kunt hebben dat je “gek” aan het worden bent.
Misschien ben je wel iemand die zich zelf terug trekt.
Hoe je omgaat met verlies of hoe je hierop reageert heeft ermee te maken hoe jij als kind geleerd hebt om te gaan met verlies en
teleurstelling.
Mocht je huilen als je van de fiets was gevallen, mocht je huilen als je hond of konijn dood ging?
Werd je getroost? Of werd er snel een pleister geplakt en gezegd dat het dan over was?
Of…….. om vooral maar niet te gaan huilen want jij bent toch pappa’s grote meid!

ROUWTAKEN

Rouwen is een werkwoord, rouwen wordt ook wel “rouwarbeid” genoemd.
Als je niets doet gebeurd er ook niet veel, je zult met rouw ook aan de slag moeten gaan.
Je eerste taak is “erkennen”, ‘ik kan het niet geloven maar toch is het echt waar’.
Je weet heel goed dat er iets vreselijks is gebeurd, maar diep van binnen wil je er nog niet aan.
Je leeft op de automatische piloot, eigenlijk ben je meer aan het overleven.
Je dwaalt in het donker, en bent  jezelf en je weg kwijt.
De impact van je verlies wordt je steeds duidelijker, daar zit je dan op de bodem van de put, je hebt het te verduren.

Durf je je rouw recht in de ogen aan te kijken, durf je verdriet te voelen in plaats van het uit de weg te gaan?
Probeer goed afscheid te nemen en open te communiceren over wat er is gebeurd.
Vertel je verhaal steeds opnieuw, en opnieuw en opnieuw.
Dit komt je verwerking ten goede.

CHAOS VAN GEVOELENS
De tweede taak is “herkennen”.
Rouw roept een wirwar van gevoelens op, het voelt als een warboel en de emoties komen en gaan.
Je overleeft met vallen en opstaan, pakt soms de draad weer wat op, maar soms is het een stap vooruit en daarna weer 
twee stappen terug.
Je zoekt naar een stevige basis,  het ene moment van de dag gaat het goed terwijl het andere moment alles zwaar en het verdrietig 
voor je is.
Hoe moet ik het dan doen, wordt me dan gevraagd?
Sta jezelf toe om de pijn te voelen, praat erover met anderen, schrijf, tekenen, luister naar muziek, ga sporten of kijk wat bij je past.

ER IS GEEN LOGISCHE VOLGORDE
De derde taak is “verkennen” en de vierde taak is “verbinden” met de veranderde wereld.
Besef goed dat alle rouwtaken door elkaar heen lopen, er is geen logische volgorde.
Soms denk je dat alles goed gaat, maar dan totaal onverwacht is het verlies er weer.
Je wordt dan weer herinnerd aan dat ene liedje, die speciale geur, of die datum.
Het vraagt steeds van je om opnieuw je verdriet/verlies aan te kijken, alleen dan wordt het een deel van je leven.
Een rouwproces is nooit echt klaar.
Omdat rouw de achterkant is van liefde, zegt dit al genoeg………………..liefde is toch ook nooit klaar?
Verlies verwerk je niet, het hoort bij je leven ofwel je verweeft het met je leven.

Geeft deze blog je herkenningspunten of wil je graag reageren, dat kan in onderstaand testvak.
Wil je graag anoniem reageren dat mag altijd via [email protected]