Als je met rouw te maken krijgt voelt niets meer hetzelfde als voorheen.
Vooral als de klap van het verlies hard is aangekomen, leiden veel mensen in rouw een soort dubbelleven.
Zeg maar een soort “stille rouw”.

Dit dubbelleven ontstaat omdat je jezelf groot en sterk voordoet.
“In werkelijkheid kun je van binnen kapot gaan van verdriet en ellende.
Misschien heb je je ’s ochtends uit bed gesleept om naar het werk of andere verplichtingen te gaan.
En misschien kruip je van pijn, eenzaamheid en onmacht
’s avonds weer onder de dekbed en huilt daar”.
Zo ontstaan er twee rollen, twee levens en zo ontstaat stille rouw.
Stille rouw is onzichtbaar voor de omgeving, je verstopt je achter “een lach” of achter een soort “masker”.
Je laat je pijn en verdriet niet zien.
Stille rouw is eenzame rouw.

Waarom houden we ons groot en sterk?
Het is een overtuiging dat we ons groot en sterk moeten houden. Een overtuiging is een mening of standpunt hoe we denken dat we ons moeten gedragen in een bepaalde situatie.
In het geval van verlies en rouw denken we bijvoorbeeld dat we ons groot en sterk moeten houden.
Maar vaak hebben we dit ook afkeken van onze ouders, hoe dat zij met verdriet en tegenslag zijn omgegaan.
En versta me goed, zo krijgen we allemaal van generatie op generatie dingen door.

Het gevolg is dat we onze emoties, ons verdriet en onze pijn niet teveel laten zien.
We mogen wel wat laten zien, maar niet te veel, want dat kan of is misschien ongemakkelijk voor de ander en voor onszelf.
We verwachten van elkaar dat we niet te emotioneel worden en dat we onszelf niet verliezen in het bijzijn van anderen.
Dat stelt ons dan weer gerust.

We verwachten dat de ander zich zal gedragen zodat we niet geconfronteerd worden met de zwakte en ellende van de ander die zomaar onze eigen pijn kan oproepen.
Overtuigingen beperken ons dus in ons denken, voelen en handelen. We voelen ons niet vrij en wringen ons in allerlei bochten.
Dat is wat overtuigingen met ons doen.
 
Er rusten taboes op verlies en rouw. Door de taboes praten we er liever niet over, liever mijden we het onderwerp .
Soms  wordt verlies als een zwakte gezien en schamen we ons voor ons verlies.
Als je je nu afvraagt of dit echt zo is, voel maar.
Voel maar dat je liever niet praat over je verlies, voel maar dat je je niet zwak wilt voelen.
Voel maar dat je je op een dieper innerlijk niveau schaamt voor je verlies.
Voel maar dat je liever niet het oordeel van de ander ziet
of voelt.
Daarom houd je je groot en sterk.
Daarom wil je mee blijven doen met het leven van vóór je verlies.
Daarom voldoe je aan de verwachtingen van de mensen in je omgeving die willen dat het goed met je gaat.
Jij laat zien wat zij graag willen zien: een sterke man of vrouw die krachtig en wijs zijn of haar verlies verwerkt.
Daarom heb je een dubbelleven en rouw je i eenzaamheid.

Een dubbelleven in de rouw is uitputtend.
Een dubbelleven in de rouw is niet vol te houden. Je holt jezelf lichamelijk en emotioneel helemaal uit.
Je raakt oververmoeid en uiteindelijk heb je je emoties niet meer in de hand.
Dan ben je niet meer groot en sterk.
Stille, eenzame rouw is niet gezond voor je en niet effectief voor je rouwproces.

Wat helpt je dan wel?
Door de ander te vertellen dat je rouwt en dat je daar tijd en ruimte voor nodig hebt. Je kunt vertellen dat je dagelijkse leven 100% veranderd is door je verlies en dat het rouwen hierover veel energie kost.
Je kunt vertellen dat je:
eerder en/of vaker moe bent, 
je jezelf niet zo goed kunt concentreren en soms ook
dingen vergeet,
je gespannen, prikkelbaar en nerveus bent,
je minder gemotiveerd of geïnteresseerd kunt zijn.

Niet iedereen weet hoe is het om intensief te rouwen. 
‘Je weet pas hoe het is als je het zelf hebt meegemaakt.’ 
Gebruik deze informatie om de ander te informeren.
Zo hoef je geen twee levens te leiden, zo kun je rouwen in je dagelijkse leven.
Je blijft gezond en je rouwt effectief.

Natuurlijk hoop ik dat deze blog niet op jou van toepassing is.
Dat je gezond rouwt, je rouwmomenten zonder uitstel gebruikt om je pijn te helen en dat je ontspannen kunt praten over je verlies.
Ik wens dat je omgeving jou ziet en hoort.
Maar bovenal wens ik dat je jezelf ziet en hoort in je verlies en rouw.